Σήμερα άκουσα — μετά από πολύ καιρό — το Diesel And Dust. Ίσως επειδή — όπως πάντα συμβαίνει με τη μουσική — έχω τόσες πολλές αναμνήσεις, κυρίως καλές, που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, ίσως επειδή η μουσική είναι εύπεπτη (αν και όχι ξεχωριστή) αλλά παράλληλα τόσο διαχρονική (η σχέση μου με τα 80s είναι κάπως ‘περίεργη’, αλλά η μουσική των Midnight Oil σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται ‘τυπική’ των 80s όπως και να το πάρει κανείς). Ίσως επειδή το πολιτικό μήνυμα των Oil είναι τόσο επίκαιρο και σημαντικό είκοσι χρόνια μετά τη κυκλοφορία του δίσκου, το άκουσμα των κομματιών του δίσκου αυτού πάντα με ευχαριστεί. Δυστυχώς ο πιο πολύς κόσμος περιορίζεται στο Beds are burning που έχει καταντήσει, μαζί με πολλά άλλα κομμάτια που αποτέλεσαν ‘Best Of’ κάποιας εποχής, χιλιοπαιγμένο τραγουδάκι που στη πορεία έχασε το όποιο νόημα ήθελαν να περάσουν οι Midnight Oil. Ο δίσκος όμως έχει πολλά περισσότερα να προσφέρει σε όποιον διατίθεται να τον ακούσει!
