Στο τεύχος Απριλίου 2007 του περιοδικού του ΙΕΕE, Spectrum, παρουσιάζεται το OLPC, σε ένα άρθρο που καλύπτει τη τεχνική πλευρά του εν πολλοίς καινοτόμου υπολογιστή για παιδιά, αλλά που αγγίζει και κάποιες κοινωνικές προεκτάσεις αυτού.
Ένα βασικό χαρακτηριστικό του υπολογιστή, πέραν του ότι είναι ανθεκτικός στις κακουχίες, αδιάβροχος και σχεδιασμένος ώστε να μπορεί να λειτουργεί κάτω από το φώς του ηλίου ή το απόλυτο σκοτάδι (χάρην στη dual mode, transflexive ασπρόμαυρη/LED backlit έγχρωμη οθόνη), είναι η ιδιαιτέρως χαμηλή κατανάλωση (αποτέλεσμα της έλλειψης fluorescent backlight, σκληρού δίσκου αλλά και λόγω της χρήσης του AMD Geode) και η αυτονομία τους: ο υπολογιστής μπορεί να φορτισθεί από το ηλεκτρικό δίκτυο (AC), από μπαταρία ‘αυτοκινήτου’ 12V (DC) ή ‘χειροκίνητα’: Όταν ο Νicholas Negroponte ανακοίνωσε το OLPC, το 2005, είδαμε όλοι τη μακέτα του υπολογιστή με μια μανιβέλα να εξέχει από τη μια του πλευρά. Μια μανιβέλα που θα επέτρεπε στα παιδιά της ερήμου, του Αμαζονίου, των απομακρυσμένων καταυλισμών, περιοχές όπου δεν υπάρχει ηλεκτρισμός, να διατηρούν τον υπολογιστή εν λειτουργία. Και κάποια στιγμή αργότερα η 
μανιβέλα εξαφανίστηκε. Οι λόγοι που σημειώνει το άρθρο του Spectrum έχουν να κάνουν με τη δυσκολία λειτουργίας της από μικρά παιδιά για τη μιση ώρα που χρειάζεται ώστε να φορτίσει η μπαταρία του υπολογιστή. Η λύση ήρθε από τα εργαστήρια Squid Labs τα οποία αντικατέστησαν τη δύσχρηστη ‘μανιβέλα’ με μια γεννήτρια που θυμίζει ‘γιο-γιο’, τα δημοφιλή παιχνίδια του προηγούμενου αιώνα. Η ιδέα θεωρήθηκε επιχειρηματικά ενδιαφέρουσα ώστε να δημιουργηθεί εταιρία με σκοπό την εκμετάλλευσή της. Το άρθρο του Spectrum περιγράφει πιο αναλυτικά τόσο τη λειτουργία της πρωτότυπης ‘γεννήτριας’, όσο και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του μικρού αυτού υπολογιστή. Αξίζει να του ρίξετε μια ματιά.
Image © Potenco Inc.
