Εδώ και αρκετούς μήνες έχει ξεκινήσει η προσπάθεια που γίνεται από την κυβέρνηση για την απομάκρυνση των παράνομων υπαίθριων διαφημιστικών πινακίδων. Από τον ιστότοπο του εγχειρήματος διαβάζω για 893 επιβεβαιωμένες καταγγελίες και 175 αποξηλωμένες πινακίδες. Παρατηρώ πως, δυστυχώς, στο blog της προσπάθειας, αλλά και το twitter επήλθε μια σιωπηρή περίοδος γύρω στα μέσα του περασμένου Οκτωβρίου, ενώ μέχρι τότε γινόταν τακτική ανανέωση με ενημέρωση σχετικά με την πρόοδο των αποξηλώσεων και των καταγγελιών.
Είδα, με ενδιαφέρον, το ντοκυμαντέρ του Μανώλη Ανδριωτάκη σχετικά με το θέμα (θα το βρείτε εδώ, όπου μπορείτε να το υποστηρίξετε και οικονομικά μέσω PayPal). Το ζήτημα είναι τεράστιας σημασίας που αγγίζει την ασφάλεια, την αισθητική, την ποιότητα ζωής μας στην πόλη. Το ενδιαφέρον του κόσμου, ενός κόσμου που έμαθε να ανέχεται μια άσχημη, βρώμικη και επικίνδυνη Αθήνα, είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Οι 900 περίπου καταγγελίες είναι νομίζω λίγες δεδομένου του αριθμού των πινακίδων και αφισσών που ρυπαίνουν το αστικό τοπίο, ενώ οι λιγότερες από διακόσιες αποξηλώσεις αυτών ελάχιστες (είναι, βέβαια, σαφές πως αποξηλώνονται πολλές άλλες παράνομες πινακίδες ανεξαρτήτως των καταγγελιών).
Χάρηκα πολύ όταν ανακοινώθηκε το illegalsigns.gov.gr, γιατί θεώρησα πως το ότι δημιουργήθηκε μια — απλοϊκή πλην όμως αποτελεσματική — υπηρεσία διαδικτυακών καταγγελιών ήταν δείγμα σοβαρότητας για την αντιμετώπιση ενός μείζονος προβλήματος της πόλης στην Ελλάδα.
Σήμερα, αρκετούς μήνες μετά, είμαι σχετικά απογοητευμένος· απογοητευμένος διότι οι πρόσφατες εκλογές επιβεβαίωσαν τους φόβους των λιγότερο αισιόδοξων για εφήμερο και χλιαρό ενδιαφέρον της Πολιτείας, την αδυναμία της να επιβάλλει τους Νόμους του κράτους αλλά — πρωτίστως — την αδιαφορία του κόσμου που ζεί και κινείται στην τριτοκοσμική τσιμεντούπολη που οι υπόλοιποι ανεχόμαστε καθημερινά. Στο ντοκυμαντέρ του Ανδριωτάκη, με εικόνες του καλοκαιριού του 2009, διακρίνει κανείς πινακίδες με διαφημίσεις των δυο μεγάλων κομμάτων, των νυν και πρώην πρωθυπουργών, εικόνες από ιστότοπο μεγάλης εταιρίας που δραστηριοποιείται στην παράνομη υπαίθρια διαφήμιση με λογότυπα των μεγαλύτερων εταιριών της χώρας.
Το στοίχημα δεν είναι απλώς η απομάκρυνση των παράνομων πινακίδων, αλλά η κατάρριψη της ιδέας πως είμαστε ανίκανοι, ως κοινωνία, να κατανοήσουμε τους δεκάδες λόγους για τους οποίους δε θα έπρεπε να υπάρχουν εξ’αρχής.
