Το Μar Adentro είναι με βεβαιότητα μια από τις πιο καλές ταινίες που έχω δεί πρόσφατα. Και όχι μόνον επειδή θίγει ένα ιδιαίτερα σημαντικό ηθικό αλλα και κοινωνικό ερώτημα αλλά επειδή αισθητικά, σκηνοθετικά και καλλιτεχνικά ενθουσιάζει.
Με σκηνοθέτη, σεναριογράφο αλλά και συνθέτη (!) τον Αlejandro Amenabar (του εξαιρετικού Abre los Ojos και του μέτριου Τhe Others) και μια πραγματικά απίστευτη ερμηνεία από τον ολοζώντανο Javier Bardem, η ταινία εξιστορεί μια δραματοποιημένη έκδοση της ζωής του Ισπανού τετραπληγικού ναυτικού Ramón Sampedro ο οποίος επι εικοσιοκτώ χρόνια πολεμούσε την Ισπανική δικαιοσύνη για το δικαίωμά του να πεθάνει αξιοπρεπώς και νομίμως.
Η σκηνοθεσία του Amenabar έχει κάτι το ιδιαίτερο: μαγνητίζει· τόσο το Abre Los Ojos, όσο και το Mar Adentro γραπώνουν τον θεατή από τη πρώτη στιγμή και τον κρατούν μέχρι το τέλος. Η φωτογραφία είναι πολύ καλή και η μουσική επένδυση ενδιαφέρουσα αν και όχι κάτι αξιοσημείωτο — βρήκα τη βασική μελωδία με τις γκάϊντες συμπαθητική. Οι ερμηνευτές, πέραν του Bardem είναι επίσης πολύ καλοί αν και δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Bardem είναι η ψυχή της ταινίας. Τέλος μου έκανε εντύπωση η χρήση των εφφέ η οποία είναι πολύ μετρημένη χωρίς να υπερβάλλει ή χαλά την ρεαλιστική ατμόσφαιρα της ταινίας. Η ονειρική πτήση του Ramón προς την θάλασσα αποτελεί υπέροχο θέαμα και μεταφέρει πειστικά (με τρόπο που διαφορετικά δε θα ήταν δυνατόν) την απόλυτη επιθυμία του ανθρώπου αυτού για ελευθερία.Το Mar Adentro μπορεί για κάποιους να μην προκαλεί ιδεολογικά όσο θα περίμεναν/ήθελαν, όμως αυτό δε το μειώνει ως ένα ακόμη εξαιρετικό δείγμα του ισπανικού κινηματογράφου. Αποτελεί δε μια πολύ ανθρώπινη εξιστόρηση μιας συγκινητικής ιστορίας — και της τραγικής φιγούρας που πρωταγωνιστεί και που χαρακτηρίζεται από τόσο μεγάλες αντιθέσεις — μια ταινία σίγουρα άξια της προσοχής σας.
