Εχθές το πρωί κυκλοφόρησα προς το κέντρο των Αθηνών με το αυτοκίνητο. Αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια, καθώς συνήθως χρησιμοποιώ το μετρό ή λεωφορεία για τις μετακινήσεις μου στη ζούγκλα.
Προφανώς οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες. Τυπική πλέον παρατήρηση πως η μεγάλη δυστυχώς πλειοψηφία των οχημάτων ‘μεταφέρουν’ μόνον έναν άνθρωπο: τον οδηγό. Φυσικά γνωρίζω πως όλοι αυτοί οι μοναχικοί οδηγοί που αντί να πάρουν κάποιο ΜΜΜ, αποφάσισαν να πάρουν το αυτοκίνητό τους, έχουν κάποιο λόγο, π.χ. κουβαλούν έπιπλα, βαλίτσες κλπ, και δεν είναι απλώς τεμπέληδες νεοέλληνες που βαριούνται/απαξιούν να πάρουν το μετρό ή το λεωφορείο για τις μετακινήσεις τους. Στη Κηφισίας, προ-Ολυμπιακή πινακίδα με μακέτα του νέου δρόμου και τη φράση “Έχουμε δρομους μπροστά μας”. Και μπροστά μας, οι ίδιοι αυτοί δρόμοι οπως στη μακέτα (μόνον χωρίς τις διαγραμμίσεις..), γεμάτοι με εκατοντάδες αυτοκίνητα σε ούρες μερικών χιλιομέτρων.
Oδηγώντας (και υποφέροντας) θυμήθηκα ένα πρόσφατο ρεπορτάζ σχετικά με την ελεγχόμενη στάθμευση στην τηλεόραση (ΝΕΤ νομίζω) όπου ένας συγκοινωνιολόγος παρουσίασε το νέο σύστημα που θα επιτρέπει σε κατοίκους να σταθμεύουν σε περιορισμένη περιοχή στην οποία ανήκει η κατοικία τους και θα περιορίσει την ανέλεγκτη στάθμευση — και την κίνηση — με ‘υπερσύγχρονο’ σύστημα βασισμένο σε τηλεφωνική ενημέρωση των αρχών και ‘ξυστές’ καρτούλες που θα βάζουμε στο παράθυρο. Σύμφωνα με το νεο σύστημα, στο κέντρο θα υπάρχουν 2500 ‘ελεγχόμενες’ θέσεις στάθμευσης. Εχθές πρέπει να είδα πάνω από 2500 αυτοκίνητα τα οποία ίσως να μη ‘σταθμεύσουν’ αλλά πέρασαν από το κέντρο. Και το πρόβλημα στην Αθήνα ουδέποτε ήταν μόνον η στάθμευση — αν και φυσικά είναι βασικό μέρος αυτού — αλλά και η διέλευση αυτοκινήτων από το κέντρο, παλαιότερα ελλείψει άλλων οδών.
Πιο πιθανό θεωρώ το ότι θα γεμίσουν (βλ. θησαυρίσουν) οι εμπορικοί χώροι στάθμευσης (‘γκαράζ’) και τα αυτοκίνητα να μείνουν καθηλωμένα, μέρος μακριών χρωματιστών ουρών, μέχρι να μάθουμε να βλέπουμε λίγο πιο μακριά και να χρησιμοποιούμε το μετρό ή να ρυθμίζουμε αποτελεσματικά τη κυκλοφορία.
Ίσως 10-15 χρόνια αφ’ότου οι Ευρωπαίοι αρχίσουν να χρησιμοποιούν το Galileo για έλεγχο της κυκλοφορίας να ακολουθήσουμε κι εμείς. Προς το παρόν, πόλεις όπως το Λονδίνο (μεταξύ πολλών άλλων) πρωτοπορούν με — ομολογουμένως επίμαχες σε σημεία, όπως αυτό της ιδιωτικότητος και της ελευθερίας κίνησης, όμως ιδιαίτερα αποδοτικές — ρυθμισείς της κυκλοφορίας που εφαρμόζουν την τεχνολογία, όπως το Congestion Charge, το οποίο έχει μειώσει τη κυκλοφορία κατα 30% και φέτος (2006) θα καλύψει — μέσα σε 3 έτη από τη έναρξη λειτουργίας του — το κόστος υλοποίησης του, εμείς ασχολούμαστε με το ‘ξυστό’ χαρτάκι και τη τηλεφωνική ‘στάθμευση’ και με τον ‘δακτύλιο’ που αντί για μείωση της κίνησης, εδώ και 26 χρόνια, είναι κίνητρο, αν και ίσως όχι βασικό, για την απόκτηση δεύτερου αυτοκινήτου.
Προσπαθώ να ανταγωνιστώ τον Άρη Αλεξάνδρου [1] σε μήκος πρότασης. Συγχωρέστε με.
Ευτυχώς, για τους λιγότερο ‘νεοέλληνες’ από εμάς, το αττικό μετρό παραμένει σχετικά καθαρό, ευχάριστο και..άνετο (σε σχέση με τον υπόγειο άλλων μεγάλων Ευρωπαϊκών πόλεων). Ελπίζω απλώς να μην πτωχεύσει…
