Η τελευταία φορά που επισκέφθηκα ελληνική έκθεση τεχνολογίας ήταν το 1994. Τότε που η χωρητικότητα των σκληρών δίσκων μετριώνταν σε ΜΒ, η Μicrosoft δεν ήταν ακόμη ο παντοδύναμος κυρίαρχος της αγοράς των προσωπικών υπολογιστών, το λίνουξ ήταν παντελώς άγνωστο στο 99.999999% του πληθυσμού και υπήρχαν ακόμη κάποια — έστω λίγα — δείγματα πρωτοπορίας και ενθουσιασμού σε μια καινοτομικά φθίνουσα, οικονομικά ακμάζουσα αγορά.
Αυτά μέχρι σήμερα, που επισκέφθηκα τη dte στην Ανθούσα. Παρα τις μηδενικές προσδοκίες μου δε διστάζω να πω πως η dte αποτελεί το απόλυτο αίσχος! Η απόλυτη τεχνολογική φτώχια, ασχήμια και αναχρονισμός. Εκθέσεις κενές, περίπτερα μίζερα, κόσμος αδαής, εκθέματα αδιάφορα. Η έκθεση στην ελληνική πραγματικότητα ήταν καταθλιπτική. Το τεράστιο περίπτερο της Microsoft με ασήμαντες προτάσεις για media centre και τα Windows Vista. Το τεράστιο περίπτερο της Αtcom δίχως ίχνος περιεχομένου αλλά 5-6 καλοντυμένους πωλητές. Ο ΟΤΕ, η Cisco, η htc, η Αμυ με επιμορφωτικές αξιώσεις έδινε μαθήματα χρήσης υπολογιστών 101. Λίγες δεκάδες μικρά περίπτερα άγνωστων εκδοτικών, συμβουλευτικών και αντιπροσώπων.
Ανέκαθεν θεωρούσα την ελληνική αγορά φτωχή και αντίστοιχα την παρακμή της ελληνικής τεχνολογικής κουλτούρας — σε κάποιο βαθμό — συνέπεια αυτής της φτώχιας. Αν η dte αποτελεί το εξέχον δείγμα, την μεγαλύτερη ελληνική έκθεση τεχνολογίας, σημείο αναφοράς σχετικά με την κατάσταση της ελληνικής τεχνολογικής συνέιδησης και ενασχόλησης, τότε φοβούμαι πως βρισκόμαστε σε έναν τεχνολογικό μεσαίωνα. Αν πάλι όχι, τότε μάλλον η φετινή έκθεση θα έπρεπε να αποτελεί το κύκνειο άσμα μιας αποτυχημένης οργάνωσης.
Γιατί η φετινή dte, όπως την έζησα προ μερικών ωρών όχι μόνον δεν αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, αλλά ένα θλιβερό δείγμα τεχνολογικής αμάθειας, αδιαφορίας και φτώχιας.
