Τον Δεκέμβριο του 2007, έγραψα ένα άρθρο με τίτλο ‘Οπτικοακουστικό Αρχείο ΕΡΤ’. Ο λόγος ήταν η τεράστια σημασία του εγχειρήματος, τόσο για εμένα, όσο και για εκατομμύρια συμπολίτες μου αλλά και για την ευρύτερη σημασία της διάθεσης του αρχείου, μιας μοναδικής κληρονομιάς και μέρος της ιστορίας αυτού του τόπου.
Παρά τη θετική άποψή μου για την προσπάθεια αυτή όμως, και αγνοώντας — έστω προσωρινά — τις βασικότερες ανησυχίες μου σχετικά με την ιδιοκτησία ενός τόσο σημαντικού έργου από μια ιδιωτική, ως επι το πλείστον, επιχείρηση, βασικές μου ενστάσεις — και ο λόγος για τον οποίο το άρθρο αποτέλεσε σημαντικό εφόδιο στην κριτική του έργου από αρκετούς — αποτέλεσαν αφ’ενός η επιλογή ενός κλειστού φορμά διάθεσης του αρχείου στο κοινό (WMV) και ο αποκλεισμός λειτουργικών συστημάτων όπως το GNU/Linux και τα διάφορα BSDs από τον κατάλογο των υποστηριζόμενων συστημάτων χρήσης του αρχείου και αφ’ετέρου η διάθεση του υλικού σε ιδιαίτερα χαμηλή ποιότητα.
Σήμερα, κι ενώ είχα για πολύ καιρό αποφύγει την επίσκεψη στον δικτυακό τόπο, επέστρεψα και διαπίστωσα πως το υλικό πλέον παρέχεται σε video κωδικοποιημένο με Sorenson (h.263), υπο μορφή αρχείου flv και μέσω flash player· η αλλαγή είναι σίγουρα ευπρόσδεκτη καθώς οι περισσότεροι φυλλομετρητές υποστηρίζουν flash. Αγνοώ γιατί δεν επελέχθη το h.264 καθώς παρέχει σαφώς καλύτερη απόδοση στο ίδιο εύρος ζώνης, αλλά επιπλέον γιατί η ποιότητα του υλικού παραμένει τραγική· φαντάζομαι πως βασικός λόγος δεν είναι το bandwidth ή το κόστος, αλλά κυρίως η αποτροπή “παράνομης” χρήσης του υλικού δίχως την άδεια της ΕΡΤ (παρά το γεγονός πως το λογότυπο της ΕΡΤ δεσπόζει, ως υδατογράφημα, στο αριστερό μέρος του κάδρου). Δυστυχώς το τελικό αποτέλεσμα κάνει την θέαση του υλικού δύσκολη και κουραστική και το εγχείρημα σαφώς λιγότερο επιτυχές.
Ελάχιστα φαίνεται να έχει κατανοήσει η ΕΡΤ, δύο σχεδόν χρόνια μετά την πρώτη παρουσία του αρχείου στο διαδίκτυο, τη σημασία της διάθεσης του υλικού αυτού. Ελάχιστα φαίνεται να έχει ασχοληθεί με διεθνείς αντίστοιχες προσπάθειες, όπως αυτές του βρετανικού BBC, του αμερικάνικου PBS, το Hulu και άλλες, που θέλουν το internet να αντικαθιστά τόσο την ψηφιακή επίγεια τηλεόραση όσο και — σε μεγάλο βαθμό — άλλα οπτικά μέσα αποθήκευσης video υψηλής ευκρίνειας. Μπορεί το βάρος της ευθύνης να μη πέφτει μόνον στην ΕΡΤ αλλά να σκιαγραφεί μια γενικότερη αστοχία της ελληνικής διαδικτυακής ‘κοινότητας’ (βλ. έλλειψη ενός γρηγορότερου εθνικού δικτύου, κακή διείσδυση ευρυζωνικών συνδέσεων, χαμηλή ποιότητα υπηρεσιών, χαμηλό ενδιαφέρον για νέες τεχνολογίες κ.ο.κ.), όμως ως ο φορέας υλοποίησης και ο αυτοδιορισμένος — λόγω κακής νομοθετικής ρύθμισης — ‘αρχειοφύλακας’ της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας η ΕΡΤ φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης.
Reel recorder by William A. Franklin/Flickr. Licensed under Creative Commons.
