Category Politics

Περι Κομματικών Συμμαχιών.

Λίγο μετά την δημοσίευση του προηγούμενου άρθρου μου, διάβασα στη Καθημερινή το τελευταίο άρθρο του Γιώργου Κουμάντου με τίτλο “Μια μεγάλη συμμαχία”. Η θέση που παίρνει ο Κουμάντος στο άρθρο του είναι η εξής: οι συμμαχίες, και συγκεκριμένα οι συμμαχίες μεταξύ κομμάτων όπου οι βάσεις αυτών δεν είναι ιδιαίτερα γερές και οι οποίες συνάπτωνται από […]

Εκλογές και το Σπασμένο 'Σύστημα'

Εκλογές σε ένα μήνα λοιπόν, όπως ήταν αναμενόμενο εδώ και καιρό. Η επιλογή της Νέας Δημοκρατίας για εκλογές-αστραπή είναι — ίσως — η ύστατη προσπάθεια περιορισμού των ζημιών που προκαλεί η συνεχιζόμενη παραμονή της στη κυβέρνηση. Γιατί, ως γνωστόν, η δημοκρατία στη χώρα μας, στον βαθμό που υφίσταται, ξεκινά και τελειώνει την ημέρα των εκλογών. […]

Πείτε ΟΧΙ στο OOXML!

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι σήμερα, αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος στην αγορά επεξεργασίας κειμένου, υπολογιστικών φύλλων και παρουσιάσεων (κοινώς εφαρμογών γραφείου) ήταν και παραμένει η σουίτα της Μicrosoft, το γνωστό σε όλους Office. Παραδοσιακά, τα αρχεία που παράγονται από το λογισμικό της Microsoft είναι κλειστού τύπου, δηλαδή δε γνωρίζουμε επακριβώς τη δομή τους. Αυτό […]

On Missile Defence

Missile Defence is a controversial issue that has troubled diplomats and military leaders alike for more than forty years. Ever since Ronald Reagan proposed the Strategic Defence Initiative (SDI), later nicknamed ‘Star Wars’ after the synonymous film and due to its alleged inclusion of Space-Based Interceptors, Missile Defence has largely become a popular term, even […]

Παραδειγματική ανευθυνότης.

Δε παρακολουθώ τον ελληνικό τύπο (έντυπο ή ηλεκτρονικό). Ό,τι μαθαίνω για την Ελλάδα το μαθαίνω από τον διεθνή τύπο και τα λιγοστά ελληνόφωνα sites που διαβάζω συχνά και εκτιμώ· αποφεύγω έτσι τη λαϊκίστικη, προσβλητική κάλυψη των καναλιών, τις ατελείωτες συζητήσεις με ανεγκέφαλους καλεσμένους και δημοσιογράφους, τις πολωμένες, γεμάτες σκοπιμότητα απόψεις διατυπωμένες σε άρθρα εφημερίδων. Κυρίως […]

Stub it out.

England bans smoking in public places. Hip hip! Hurray! Excellent news for the many non-addicts among us that still possess tar-free lungs, a sense of smell and brains. Sadly, I live in the Banana Tobacco Republic and can only dream of the day the 'smoking fascism' will end here. If it ever becomes reality, I guess it'll probably end up being another case of "EU law saving the monkeys from self-annihilation" given the incompetence of politicians, legislators and voters alike in this country. Let's hope they do it before the death rate explodes.

Sponsored by the US

Just yesterday evening I was watching a speech by Reese Elrich about the United States and Iran. During the speech (which is quite good) he describes — although he does not present any proof; that’s hopefully going to be part of his similarly titled upcoming book on the subject — how the United States essentially […]

The Secret Government

It's fascinating to see how public tolerance of government abuses and downright violation of the law and constitution has increased over the years. Follow the link for the 90 minute PBS documentary from 1987 that deals with how the U.S. sold weapons to Iran, despite its embargo and used the funds to support the 'contras' in Nicaragua (the Iran-Contra Affair) before going over the history of U.S. government abuses and illegal clandestine operations in the name of national security post WWII. Now, compare this to the relatively low public reaction to legislation such as the PATRIOT law (and its equivalents in Europe), the reaction to the Iraq war and the minimal buzz in the European press on the matter of the alleged CIA flights transporting illegally detained muslims post the 11th of September of 2001 from Europe to places where they could be interrogated and indeed tortured. No matter what you think of Moyers and PBS, Reagan and US policy in the 1980s and the 2003 Iraq war one thing is clear: people today seem much more apathetic to the abuses by the 'secret' governments in both the United States and Europe, even when these affect their own rights, privacy and freedoms, not 'just' the fate of some other country or people.

Προστατευμένοι.

Πριν από μερικούς μήνες ο εκλεγμένος (πλέον) πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζύ, πρότεινε έναν νόμο με τον οποίο -- εν ολίγοις -- απαγόρευε σε μη-επαγγελματίες δημοσιογράφους τη κινηματογράφηση και μετέπειτα δημοσίευση σκηνών βίας. Μπορεί στην εν λόγω απαγόρευση να υπήρχε σαφής διάκριση μεταξύ των προσδοκιών του Σαρκοζύ (δεδομένης της προεκλογικής περιόδου), της αιτιολόγησης της ύπαρξής της και του πρακτικού αντίκτυπου που είχε στην ελευθερία της έκφρασης, όμως τέτοιου είδους ρυθμίσεις δεν περιορίζονται στην Γαλλία. Στην Ελλάδα, πέραν της υπόθεσης Τσιπρόπουλου, έχουν περιπέσει στην αντίληψή μου κι'αλλες υποθέσεις (αυτο-)λογοκρισίας λόγω φόβου νομικών ή οικονομικών κυρώσεων από εταιρίες ή άτομα των οποίων τα συμφέροντα πιθανόν να θίγονται από δημοσιεύσεις. Κυρώσεις που -- στη μεγάλη τους πλειοψηφία -- είναι δυνατές μόνον επειδή οι συγγραφείς των εν λόγω κειμένων δεν είναι επαγγελματίες δημοσιογράφοι, αλλά απλοί πολίτες. Η νομοθεσία και στη χώρα μας, όπως και σε πολλές άλλες, προστατεύει τους επαγγελματίες δημοσιογράφους όπως και τις πηγές τους σε αντίθεση με τους 'απλούς' πολίτες. Ο διαχωρισμός μεταξύ δημοσιογράφων και 'πολιτών' μου φαίνεται βλακώδης και ανούσιος στις ημέρες μας: τα blogs μπορεί να εδράζονται σε ένα τεχνικό υπόβαθρο, αλλά αποτελούν πρωτίστως κοινωνική επανάσταση που επιτρέπει -- μεταξύ των σκουπιδιών -- την εμφάνιση και διάθεση ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου δημοσιεύσεων από ειδήμωνες (σε κάθε τομέα), ευφυείς συγγραφείς σε επίπεδο που οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι πολύ σπάνια προσεγγίζουν. Ο Rick Boucher, Δημοκρατικός βουλευτής των Η.Π.Α., φαίνεται να συμφωνεί με την άποψη αυτή και προτείνει ανανέωση της νομοθεσίας στη χώρα του ώστε bloggers και 'πολίτες δημοσιογράφοι' να απολαμβάνουν την ίδια προστασία με τους επαγγελματίες συμπολίτες τους. Και στα δικά μας.

Mais Oh-la-la. C'est Tony Blair.

Tony Blair félicite Napoleon Sarkozy pour son élection à la présidence française sur sa chaîne YouTube. In true Britishness, I'm obliged to utter "How droll!". It's amazing how closely the British 'Left' resembles the French Right. :)