Category Society

Περι Κομματικών Συμμαχιών.

Λίγο μετά την δημοσίευση του προηγούμενου άρθρου μου, διάβασα στη Καθημερινή το τελευταίο άρθρο του Γιώργου Κουμάντου με τίτλο “Μια μεγάλη συμμαχία”. Η θέση που παίρνει ο Κουμάντος στο άρθρο του είναι η εξής: οι συμμαχίες, και συγκεκριμένα οι συμμαχίες μεταξύ κομμάτων όπου οι βάσεις αυτών δεν είναι ιδιαίτερα γερές και οι οποίες συνάπτωνται από […]

Εκλογές και το Σπασμένο 'Σύστημα'

Εκλογές σε ένα μήνα λοιπόν, όπως ήταν αναμενόμενο εδώ και καιρό. Η επιλογή της Νέας Δημοκρατίας για εκλογές-αστραπή είναι — ίσως — η ύστατη προσπάθεια περιορισμού των ζημιών που προκαλεί η συνεχιζόμενη παραμονή της στη κυβέρνηση. Γιατί, ως γνωστόν, η δημοκρατία στη χώρα μας, στον βαθμό που υφίσταται, ξεκινά και τελειώνει την ημέρα των εκλογών. […]

ΌΧΙ!

Parnitha in flames. June 2007
Πρώτα 'σκότωσαν' τη Πεντέλη το 1995 και μετά ξανά και ξανά μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Μετά τον Υμηττό. Τώρα μας καίγεται η Πάρνηθα, το μοναδικό βουνό που είχε απομείνει στην Αττική και που είχε να επιδείξει κάποια ουσιαστική βλάστηση. Έστω ότι είναι εμπρησμός και όχι φυσική φωτιά ή αποτέλεσμα κάποιου σπινθήρα πυλώνα της ΔΕΗ (όπως ακούστηκε). Έστω πως κάποιοι θέλησαν να αποκτήσουν κάποια οικόπεδα. Πραγματικά δε μπορώ να ησυχάσω σκεπτόμενος ποιά θα έπρεπε να είναι η τιμωρία αυτών που καταστρέφουν ό,τι πολυτιμότερο έχει η Αττική, που δίνουν τη χαριστική βολή στην Αθήνα (μόλις μια ημέρα μετά την αφόρητη ζέστη των 45-46°), που σκοτώνουν το δάσος και μαζί με αυτό κι εμάς. Όπως και να έχει το πλήγμα για όλους μας, ασχέτως του εαν αγαπούσαμε και επισκεφτόμασταν την Πάρνηθα ή όχι, θα είναι μεγάλο. Αντίο Πάρνηθα. Υ.Γ.: Καίγεται και η υπόλοιπη χώρα, το γνωρίζω. Τη Πάρνηθα όμως τη ζώ, τη βλέπω, με αγγίζει και με θλίβει αφάνταστα.

Stub it out.

England bans smoking in public places. Hip hip! Hurray! Excellent news for the many non-addicts among us that still possess tar-free lungs, a sense of smell and brains. Sadly, I live in the Banana Tobacco Republic and can only dream of the day the 'smoking fascism' will end here. If it ever becomes reality, I guess it'll probably end up being another case of "EU law saving the monkeys from self-annihilation" given the incompetence of politicians, legislators and voters alike in this country. Let's hope they do it before the death rate explodes.

A How-to manual for the Megacity

Διαβολεμένη σύμπτωση;. Το τεύχος Ιουνίου 2007 του πολύ καλού περιοδικού Spectrum του IEEE είναι αφιερωμένο στις μεγαλουπόλεις. Σε μια εκτενέστατη και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αναφορά περιγράφει στατιστικές, προβλήματα και πιθανές λύσεις αυτών ανα τον κόσμο, ενδιαφέρουσες προτάσεις αντιμετώπισης της κλιμάκωσης αυτών εν'όψει του αυξανόμενου πληθυσμού καθώς και κάποιες καινοτόμες λύσεις από ειδικούς. Πραγματικα αξίζει να το διαβάσετε! [στα Αγγλικά] [Eπίσης ενδιαφέρον το σχετικό αφιέρωμα του Forbes.]

Metropolis: Η Αθήνα

Στην Ελλάδα φαίνεται πως έχουμε ‘λύσει’ το πρόβλημα προ πολλού. Ενώ τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μια τάση επανεξέτασης της πολεοδόμησης και της συνύπαρξης ανθρώπινων καταυλισμών και φύσης στον δυτικό κόσμο, στην χώρα μας προχωρούμε στη ταχύτατη ανοικοδόμηση της Ανατολικής και Βόρειας Αττικής αλλά και της υπόλοιπης επικράτειας με τρόπο που δε διαφέρει σε τίποτα […]

The Secret Government

It's fascinating to see how public tolerance of government abuses and downright violation of the law and constitution has increased over the years. Follow the link for the 90 minute PBS documentary from 1987 that deals with how the U.S. sold weapons to Iran, despite its embargo and used the funds to support the 'contras' in Nicaragua (the Iran-Contra Affair) before going over the history of U.S. government abuses and illegal clandestine operations in the name of national security post WWII. Now, compare this to the relatively low public reaction to legislation such as the PATRIOT law (and its equivalents in Europe), the reaction to the Iraq war and the minimal buzz in the European press on the matter of the alleged CIA flights transporting illegally detained muslims post the 11th of September of 2001 from Europe to places where they could be interrogated and indeed tortured. No matter what you think of Moyers and PBS, Reagan and US policy in the 1980s and the 2003 Iraq war one thing is clear: people today seem much more apathetic to the abuses by the 'secret' governments in both the United States and Europe, even when these affect their own rights, privacy and freedoms, not 'just' the fate of some other country or people.

Προστατευμένοι.

Πριν από μερικούς μήνες ο εκλεγμένος (πλέον) πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζύ, πρότεινε έναν νόμο με τον οποίο -- εν ολίγοις -- απαγόρευε σε μη-επαγγελματίες δημοσιογράφους τη κινηματογράφηση και μετέπειτα δημοσίευση σκηνών βίας. Μπορεί στην εν λόγω απαγόρευση να υπήρχε σαφής διάκριση μεταξύ των προσδοκιών του Σαρκοζύ (δεδομένης της προεκλογικής περιόδου), της αιτιολόγησης της ύπαρξής της και του πρακτικού αντίκτυπου που είχε στην ελευθερία της έκφρασης, όμως τέτοιου είδους ρυθμίσεις δεν περιορίζονται στην Γαλλία. Στην Ελλάδα, πέραν της υπόθεσης Τσιπρόπουλου, έχουν περιπέσει στην αντίληψή μου κι'αλλες υποθέσεις (αυτο-)λογοκρισίας λόγω φόβου νομικών ή οικονομικών κυρώσεων από εταιρίες ή άτομα των οποίων τα συμφέροντα πιθανόν να θίγονται από δημοσιεύσεις. Κυρώσεις που -- στη μεγάλη τους πλειοψηφία -- είναι δυνατές μόνον επειδή οι συγγραφείς των εν λόγω κειμένων δεν είναι επαγγελματίες δημοσιογράφοι, αλλά απλοί πολίτες. Η νομοθεσία και στη χώρα μας, όπως και σε πολλές άλλες, προστατεύει τους επαγγελματίες δημοσιογράφους όπως και τις πηγές τους σε αντίθεση με τους 'απλούς' πολίτες. Ο διαχωρισμός μεταξύ δημοσιογράφων και 'πολιτών' μου φαίνεται βλακώδης και ανούσιος στις ημέρες μας: τα blogs μπορεί να εδράζονται σε ένα τεχνικό υπόβαθρο, αλλά αποτελούν πρωτίστως κοινωνική επανάσταση που επιτρέπει -- μεταξύ των σκουπιδιών -- την εμφάνιση και διάθεση ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου δημοσιεύσεων από ειδήμωνες (σε κάθε τομέα), ευφυείς συγγραφείς σε επίπεδο που οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι πολύ σπάνια προσεγγίζουν. Ο Rick Boucher, Δημοκρατικός βουλευτής των Η.Π.Α., φαίνεται να συμφωνεί με την άποψη αυτή και προτείνει ανανέωση της νομοθεσίας στη χώρα του ώστε bloggers και 'πολίτες δημοσιογράφοι' να απολαμβάνουν την ίδια προστασία με τους επαγγελματίες συμπολίτες τους. Και στα δικά μας.

Stand Up!

It's not just about freedom. It's about diversity and it's about not turning internet radio into the crap commercial radio has become in the States and Europe. What happens with internet radio in the U.S. will (sadly) more or less determine what will happen in the rest of the planet too.

Αλήθεια γιατί εμπιστευόμαστε…

...(υπ-)ανθρώπους τόσο ανίκανους, ανήθικους, αλαζόνες, αδιάφορους --- όχι απλώς ως ιατρούς αλλά ως Δασκάλους ιατρών; Και να μην είχε ίχνος αλήθειας η μαρτυρία της Αμαλίας, η ιστορία της θυμίζει σε αρκετούς από εμάς πολλές άλλες όπου ιατροί στη χώρα μας όχι απλώς δε βοήθησαν τους ασθενείς τους αλλά επέδειξαν την απόλυτη αλαζονεία, αδιαφορία και άγνοια. Όπως επίσης μας θυμίζει πως δεν είναι όλοι έτσι, πως άλλοι συνάδελφοί τους αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και λαμπρές εξαιρέσεις (αλήθεια, γιατί εξαιρέσεις όταν θα έπρεπε να είναι ο κανόνας;). Της αξίζουν συγχαρητήρια λοιπόν, όχι μόνον γιατί είχε το θάρρος να διατηρήσει τη λογική της όταν οι 'ειδικοί' την θεωρούσαν τρελή, όχι μόνον επειδή δημοσιοποίησε επωνύμως την ιστορία της μετά από όσα πέρασε, αλλά επειδή ρίχνει φως σε ένα θέμα που θα έπρεπε να απασχολεί πολύ περισσότερο, τόσο τους συνανθρώπους μας όσο και τη Πολιτεία. [via Vrypan]